คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
กลัวเหมือนกันค่ะ แต่บอกตัวเองว่าเราคือผู้กล้า พอถึงที่หมายโดยปลอดภัย เราก็จะกลายเป็นฮีโร่ 5555
ถ้าคุณเคยนั่งเครื่องบินแล้วเจอสภาพอากาศไม่ดี เครื่องสั่นอยู่เกือบสองชั่วโมง แล้วมีไอ้บ้าฝรั่งที่มันนั่งข้างๆหัวเราะเหมือนคนเป็นโรคจิต ขณะที่ผู้โดยสารคนอื่นๆนิ่งเงียบ บางคนเริ่มหันหน้ามองเพื่อนข้างๆเพราะความกังวล เสียงกัปตันประกาศให้นังรัดเข็มขัดและนั่งอยู่กับที่เป็นระยะ สมองเราก็จะจินตนาการไปแล้วว่าไอ้บ้าที่มันนั่งอยู่ข้างๆเราเป็นพวกก่อการร้ายหรือเปล่าวะ เพิ่มความกลัวเข้าไปอีก
เหงื่อเราเริ่มซึมออกจากมือ(ซึ่งปรกติจะไม่เกิดขึ้น) ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแทบไม่เป็นจังหว่ะ เริ่มนั่งกระสับกระส่าย ความรู้สึกนี้มันเลวร้ายมาก
ความกลัวพุ่งปรี๊ด อาจหัวใจวายตายได้
จำได้ว่าพอกัปตันนำเครื่องลงจอดอย่างปลอดภัย ผู้โดยสารปรบมือเกรียว กรูรอดแล้ววววว ก่อนไอ้ฝรั่งข้างๆจะเดินจากไป พี่แกหันมาบอกเราว่า "ขอให้เที่ยวให้สนุก" ทุกวันนี้เราก็ยังสงสัยว่าพี่แกหัวเราะเพราะเป็นบ้าหรือตลกท่าทางกลัวจนโอเวอร์ของเราTT
จากนั้นทุกเที่ยวบินเราก็จะกลัวทุกครั้ง เคยอ่านมาเขาบอกว่าเป็นธรรมดาที่เราจะกลัวเพราะพอเราขึ้นเครื่องเราก็ไม่สามารถควบคุมชีวิตเราได้ ชีวิตเราฝากไว้ที่กัปตัน เราต้องบอกตัวเองว่า เราต้องไว้ใจคนอื่นบ้าง เราไว้ใจกัปตัน กัปตันเราเก่งมาก!
เรารู้จักคนหลายคนที่ในชีวิตนั่งเครื่องบินมากกว่านั่งรถ ทุกวันนี้พวกเขาอายุเข้าวัยชรา แต่เขาก็ยังไม่เห็นมีอะไรกับเครื่องบิน ปีๆหนึ่งเราบินแค่ครั้งสองครั้งเอง ถึงบอกตัวเองว่า จะกลัวอะไรนักหนา อยู่บนรถล้อติดดินอันตรายกว่าเป็นไหนๆ สถิติก็มีให้เห็น
วิธีคลายเครียดเราเวลาอยู่บนเครื่อง คือการกิน^^ ก็ช่วยได้ระดับหนึ่ง เขาเอาอะไรมาเสริฟกินแหลก(สมองแง่ลบบอก เผื่อได้ว่ายน้ำ จะได้มีแรง แค่ว่ายน้ำนะ ไม่เลวร้ายไปกว่านี้หรอก) และก็ดูการ์ตูนคลายเครียด
ส่วนใหญ่ที่เคยบินมา 90% นิ่มมากกก บางทีลืมว่าอยู่บนเครื่อง
ลองใช้วิธีคิดเราดูนะ จากคนกลัวเหมือนกันอาจจะพอช่วยได้บ้าง
ถ้าคุณเคยนั่งเครื่องบินแล้วเจอสภาพอากาศไม่ดี เครื่องสั่นอยู่เกือบสองชั่วโมง แล้วมีไอ้บ้าฝรั่งที่มันนั่งข้างๆหัวเราะเหมือนคนเป็นโรคจิต ขณะที่ผู้โดยสารคนอื่นๆนิ่งเงียบ บางคนเริ่มหันหน้ามองเพื่อนข้างๆเพราะความกังวล เสียงกัปตันประกาศให้นังรัดเข็มขัดและนั่งอยู่กับที่เป็นระยะ สมองเราก็จะจินตนาการไปแล้วว่าไอ้บ้าที่มันนั่งอยู่ข้างๆเราเป็นพวกก่อการร้ายหรือเปล่าวะ เพิ่มความกลัวเข้าไปอีก
เหงื่อเราเริ่มซึมออกจากมือ(ซึ่งปรกติจะไม่เกิดขึ้น) ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแทบไม่เป็นจังหว่ะ เริ่มนั่งกระสับกระส่าย ความรู้สึกนี้มันเลวร้ายมาก
ความกลัวพุ่งปรี๊ด อาจหัวใจวายตายได้
จำได้ว่าพอกัปตันนำเครื่องลงจอดอย่างปลอดภัย ผู้โดยสารปรบมือเกรียว กรูรอดแล้ววววว ก่อนไอ้ฝรั่งข้างๆจะเดินจากไป พี่แกหันมาบอกเราว่า "ขอให้เที่ยวให้สนุก" ทุกวันนี้เราก็ยังสงสัยว่าพี่แกหัวเราะเพราะเป็นบ้าหรือตลกท่าทางกลัวจนโอเวอร์ของเราTT
จากนั้นทุกเที่ยวบินเราก็จะกลัวทุกครั้ง เคยอ่านมาเขาบอกว่าเป็นธรรมดาที่เราจะกลัวเพราะพอเราขึ้นเครื่องเราก็ไม่สามารถควบคุมชีวิตเราได้ ชีวิตเราฝากไว้ที่กัปตัน เราต้องบอกตัวเองว่า เราต้องไว้ใจคนอื่นบ้าง เราไว้ใจกัปตัน กัปตันเราเก่งมาก!
เรารู้จักคนหลายคนที่ในชีวิตนั่งเครื่องบินมากกว่านั่งรถ ทุกวันนี้พวกเขาอายุเข้าวัยชรา แต่เขาก็ยังไม่เห็นมีอะไรกับเครื่องบิน ปีๆหนึ่งเราบินแค่ครั้งสองครั้งเอง ถึงบอกตัวเองว่า จะกลัวอะไรนักหนา อยู่บนรถล้อติดดินอันตรายกว่าเป็นไหนๆ สถิติก็มีให้เห็น
วิธีคลายเครียดเราเวลาอยู่บนเครื่อง คือการกิน^^ ก็ช่วยได้ระดับหนึ่ง เขาเอาอะไรมาเสริฟกินแหลก(สมองแง่ลบบอก เผื่อได้ว่ายน้ำ จะได้มีแรง แค่ว่ายน้ำนะ ไม่เลวร้ายไปกว่านี้หรอก) และก็ดูการ์ตูนคลายเครียด
ส่วนใหญ่ที่เคยบินมา 90% นิ่มมากกก บางทีลืมว่าอยู่บนเครื่อง
ลองใช้วิธีคิดเราดูนะ จากคนกลัวเหมือนกันอาจจะพอช่วยได้บ้าง
แสดงความคิดเห็น
ทำยังไงให้หายจากอาการกลัวการนั่งเครื่องบิน